Interview met Stefan

• Kun je iets vertellen over je achtergrond en hoe je BHV-opleider bent geworden?
Ik ben ooit begonnen als ambulanceverpleegkundige, daarnaast zat ik bij de vrijwillige brandweer. In die periode werd ik wel eens gevraagd om een EHBO en/of BHV training te verzorgen. Het viel mij op dat de standaard training die over het algemeen wordt gegeven niet voldoende en toereikend is. De gemiddelde instructeur kent het boek maar niet het bedrijf of de praktijk, en daar valt veel winst te behalen. Dit is voor mij reden geweest om me te gaan verdiepen en maatwerk trainingen te gaan verzorgen die wel werken.

• Wat motiveerde je om BHV-trainingen te gaan geven?
De slechte kwaliteit van veel trainingen waar een aap een kunstje wordt geleerd. De standaard powerpoint met 183 sheets afdraaien. Maatwerk, praktijk en toepasbaarheid word niet naar gekeken. Daar vind ik wat van, je kunt commentaar leveren en er tegen aan schoppen of het zelf oppakken en beter doen.

• Hoe lang geef je al BHV-opleidingen?
Ik ben officieel begonnen in januari 2000, nu dus ruim 25 jaar.

• Welke certificeringen of opleidingen heb je gevolgd om BHV-opleider te worden?
Ik heb instructeurs opleidingen gevolgd bij het Rode Kruis, Oranje Kruis, NIBHV en NIBRA (nu NIPV) Jaarlijks volg ik de bijscholingen om gecertificeerd en up to date te blijven.

• Ben je aangesloten bij een bepaalde erkende organisatie of branchevereniging (zoals NIBHV)?
Jazeker, zowel het NIBHV als het Oranje Kruis.

• Hoe blijf je zelf up-to-date met nieuwe richtlijnen of technieken?
Door het volgen van bijscholingen. Daarnaast doe ik achter de schermen nog praktijk ervaring op binnen zorg en brandweer. Verder verdiep ik mij in de branche waarin de klant werkzaam is om zo goed mogelijk maatwerk te kunnen bieden.

• Hoe ziet een typische BHV-training eruit?
Dat verschilt per klant. De rode draad is wel eerst een stukje opfrissen, wat praktijk oefeningen en de rest zoveel mogelijk realistische scenario trainingen die de cursist in de praktijk kan tegen komen. Je zult begrijpen dat een pedagogische medewerker een heel andere training krijgt dan een hovenier.

• Hoe pas je je trainingen aan op verschillende doelgroepen of branches?
Juist door van te voren de RI&E, ongevallen en bijna ongevallen lijst te bekijken. De werkzaamheden en risico’s in kaart brengen en hier scenario’s op te schrijven.

• Hoe zorg je ervoor dat deelnemers echt betrokken blijven tijdens de training?
Door het herkenbaar te maken en ervaringen delen. Geen standaard we moeten weer verhaaltje maar juist uitdagende scenario’s die herkenbaar zijn. Bewustwording is hierbij wel het toverwoord.

• Gebruik je praktijkvoorbeelden of simulaties tijdens je lessen? Zo ja, welke?
Zoveel als mogelijk, wel met de kanttekening dat het geen college gaat worden dat de cursisten alleen maar naar verhalen luisteren die soms best leuk en interessant kunnen zijn. Zoveel mogelijk zelf doen, oefenen en trainen met situaties die daadwerkelijk bij de klant kunnen voorkomen.

• Wat is de grootste uitdaging bij het trainen van BHV’ers?
Ongemotiveerde cursisten die al decennia lang het standaard powerpoint verhaal meekrijgen. Die binnen komen met “we moeten weer”. Mijn uitdaging is om ze een andere gevoel van BHV mee te geven. Uitspraken zoals “1x per jaar is best wel minimaal” of dat ze volgend jaar zeggen “we mogen weer”.

• Hoe ga je om met cursisten die bang zijn voor bijvoorbeeld reanimatie of brandbestrijding?
Deze probeer ik zodra daar gelegenheid voor is 1 op 1 te vragen waar de angst vandaan komt. De angst is niet aangeboren maar komt altijd ergens vandaan. Je moet ook eerlijk naar elkaar kunnen zijn, en aan durven geven als het echt niet gaat het ook goed is. Niet iedereen is geschikt om EHBO of BHV te worden.

• Heb je ooit meegemaakt dat een cursist tijdens de training in paniek raakte? Hoe heb je dat aangepakt?
Bij een cursus eerste hulp aan kinderen liep een cursist snikkend het lokaal uit. Ik las dan direct een pauze in en ga polshoogte nemen. Deze mevrouw had een kindje die gereanimeerd was en het niet overleefd heeft. Dit kwam even keihard terug toen de kindreanimatiepoppen erbij werden gepakt. Ik heb een goed bevriende collega van haar erbij geroepen wat al.iets rust gaf. Daarna trek ik mezelf terug met de woorden “als je me nodig hebt roep me maar.

• Hoe meet je of een training succesvol is verlopen?
Tijdens de training kijk je naar inzet en handelen, je beoordeelt of de kennis, kunde en kwaliteit gehaald wordt. Aahet einde van de cursus is er een persoonlijke evaluatie waarin de cursisten aan kunnen geven hoe ze de cursus hebben beleefd,  of ze iets hebben gemist en of ze tip en trics voor mij hebben

• Hoe ga je om met feedback van cursisten?
Positief,  feedback is geen kritiek maar een leermodel. Ik hoop iedere dag wat wijzer te worden.

• Wat doe je als een cursist zijn/haar BHV-examen niet haalt?
Die neem ik appart in een 1 op 1 gesprek en leg uit waarom het niet voldoende is om deze te laten slagen. Je probeert dit te voorkomen om tijdens de training al bij te sturen. Als een kandidaat niet slaagt heb ik gefaald. Daarmee bedoel ik, dan heb ik die cursist niet voldoende aandacht en juiste ondersteuning gegeven om de kennis en kunde eigen te maken. Soms liggen er andere oorzaken waar niemand wat aan kan doen. Lichamelijke beperkingen of trauma’s uit een verleden.

• Hoe zie jij de rol van BHV in de toekomst, bijvoorbeeld met technologische ontwikkelingen of hybride werken?
Er zullen meer mensen opgeleid moeten worden om de dekking te kunnen waarborgen. Ook opleiden kan online. Zelf ben ik hier geen voorstander van, het kan als aanvulling op een training maar de praktijk, het fysieke oefenen blijft het belangrijkste.
Het liefst geef ik de training bij de klant op locatie,  dan hoeft er maar 1 te reizen in plaats van een hele groep. Dit scheelt ook voor het milieu, de locatie is toch al verwarmd en verlicht. Ook een reden waarom ik geen eigen locatie heb maar locaties huur mocht dit nodig zijn.

• Wat zou je willen veranderen of verbeteren aan hoe BHV nu georganiseerd is binnen bedrijven?
Meer gebouwkennis, protocollen kennis wat er wordt verwacht en wat met kan en mag. Relevante aandoeningen van collega’s en beperkingen van het gebouw.
Bewustwording

• Hoe belangrijk vind je herhalingstrainingen, en hoe maak je die boeiend?
BHV, ik noem het “ben het vergeten”. Doordat het gelukkig weinig voorkomt verzand de kennis en is updaten belangrijk. Scenario’s trainen, voorvallen binnen het bedrijf bespreken en oefenen.

• Wat is het meest memorabele moment dat je hebt meegemaakt als BHV-opleider?
Misschien die ene keer dat er een cursist in de groep zat die mij herkende van de ambulance toen hij na een scooterongeluk ons nodig had. Of de cursist die mij herkende van de reanimatie van zijn vader. Cursisten die zich mijn woorden herinneren op het moment dat ze hulp moeten verlenen. Er zijn er zoveel. Iedere dag zit vol met dit soort diamantjes en geluk momentjes.

• Wat zou je mee willen geven aan mensen die twijfelen of BHV iets voor hen is?
Praat eens met collega BHV-ers, vraag of je eens achter de schermen mag kijken in de wereld van BHV